Sadık Eminağaoğlu (1938 – 2022) İnşaat teknikeri, kamu görevlisi, aile büyüğü…Sadık Eminağaoğlu, 21 Şubat 1938 tarihinde Artvin’in Şavşat ilçesi Aşağı Koyunlu Köyünde dünyaya geldi. Babası Necati Bey, annesi Mukaddes Hanım’dır. Dört erkek ve iki kız kardeşten oluşan kalabalık bir ailenin fertlerinden biri olan Sadık Eminağaoğlu, çocukluk ve ilk gençlik yıllarını Şavşat ve çevresindeki köylerde geçirdi.
Doğup büyüdüğü coğrafya O’nun mütevazı, çalışkan ve topluma fayda sağlamaya adanmış kişiliğini şekillendirdi.
Eğitim hayatında Artvin İli, Şavşat İlçesi, Aşağı Koyunlu Köyünde başlayan Sadık Eminağaoğlu, azmi ve disiplini sayesinde İstanbul’a uzanan bir eğitim yolculuğuna çıkmış, burada inşaat teknikerliği bölümünü başarıyla tamamlamıştır. Henüz genç yaşta teknik bilgi ve pratik beceriyle donanarak hayata atılmıştır.
1960 yılında, ailesinin soyadı “Altun” iken, resmi bir kayıt düzeltmesi sonucu bugünkü soyadı olan “Eminağaoğlu”nu aldı.
Askerlik görevini Amasya’da acemi birliğinde yaptıktan sonra, Ankara Polatlı’da Yedek Subay Öğretmen olarak tamamladı. Eğitimci kimliğiyle de tanınan Sadık Eminağaoğlu, bu görevinde genç nesillere hem bilgi hem değer aktarmaktan büyük bir memnuniyet duydu.
1963 yılında Gülten Özdemir ile hayatını birleştiren Sadık Eminağaoğlu, üç çocuk babası olarak ailesine bağlı, örnek bir eş ve baba oldu. İki kız ve bir erkek (Serpil. Mahir ve Sibel Eminağaoğlu ) çocuğunu sevgi, sorumluluk ve ahlakla büyütmenin onurunu taşıdı.
Meslek hayatı boyunca Muş, Kars ve Bursa gibi Türkiye’nin farklı illerinde Köy Hizmetleri İl Müdürlüğü bünyesinde görev yaptı. Sadece görev almakla kalmadı, yöneticilik gibi önemli sorumluluklar da üstlendi. Çalıştığı kurumlarda dürüstlüğü, çalışkanlığı ve iş ahlakıyla tanındı. O dönemin valileri ve üst düzey yöneticileri tarafından birçok takdir ve başarı belgesiyle onurlandırıldı.
Sadık Eminağaoğlu’nun hayatında en çok öne çıkan yönlerinden biri de naif kişiliği ve insanları birleştiren uzlaştırıcı yapısıydı. Ailesi içinde bir bilge, çevresinde ise sözü dinlenen, fikrine danışılan bir insan olarak sevildi, sayıldı. Hayatına dokunduğu insanlar üzerinde kalıcı izler bıraktı.2022 yılında geçirdiği bir rahatsızlık sonucu kaldırıldığı hastanede, yoğun bakım ünitesinde hayata veda etti. Ardında ise dürüstlüğü, sevgisi ve çalışkanlığı ile hatırlanan bir ömür bıraktı. Onu tanıyanlar, sadece bir teknikeri, bir kamu çalışanını değil; aynı zamanda iyi bir insanı, sevgi dolu bir babayı ve vefalı bir dostu kaybetti.
